Warszawski tygodnik „Przegląd” jestem jednym z nielicznych polskich periodyków, które od lat informują obiektywnie choć życzliwie o działalności polskiej masonerii. Miałam możliwość porozmawiać ostatnio z dziennikarzem pisma red. Bronisławem Tumiłowiczem o wolnomularzach i ich roli w dziejach Rzeczpospolitej. Rozmowa ukazała się w ostatnim numerze pisma. Z rozpędu napisałabym, że „Przegląd” można kupić w kiosku RUCH, ale muszę się wstrzymać. Z niedowierzaniem przeczytałam we „wstępniaku” red. nacz. Jerzego Domańskiego, że RUCH od wielu miesięcy nie płaci, jest winny redakcji ponad 300 tys. zł za sprzedane egzemplarze (nie zawodzi za to ponoć Kolporter)! To może zakłócić życie każdego pisma, ale te z międzynarodowym kapitałem zawsze sobie jakoś poradzą, czysto polski „Przegląd” ma gorzej. Trzymam oczywiście kciuki, aby i tym razem tygodnik poradził sobie z „obiektywnymi trudnościami”. Tyle już przeszedł.
Było nas trzy: Ola, Emilka i ja. W trzecim rzędzie na Wujaszku Wani Czechowa w reżyserii Wyrypajewa. Duża scena Teatru Polskiego i gwiazdy: Andrzej Seweryn, Karolina Gruszka, Maciej Stuhr, Anna Nehrebecka. Emilka – nastolatka poszła na ten spektakl trochę z musu, nawet chciałyśmy z Olą sprzedać jej bilet, bo co ciągnąć na siłę, ale w końcu sprzedać się nie udało. Siła i piękno spektaklu, słowo Czechowa w tłumaczeniu Iwaszkiewicza, gra aktorów, scenografia sprawiły, że sztuka sprzed 120. (z jakimś hakiem) lat ożyła na naszych oczach, a ekologiczne wizje Czechowa stały tak aktualne, że aż dreszcze brały. Po takim przeżyciu duchowym wiem że żyję, że czuję, że chcę jeszcze! Wracałyśmy połączone spektaklowymi emocjami. Było wspaniale!
Ola zrobiła mi dzisiaj zdjęcie, które natychmiast pokochałam. Ja przy brzozie, a wokół adamowe wieńce pokryte brzozowymi i klonowymi liśćmi. Jesień.
