Jaka fajna data: 20.02.2020. Dobra do podejmowania przyrzeczeń, bo łatwo zapamiętać. 🙂 Cóż się dzieje u mnie ostatnio? Wazony poszły w odstawkę, nie gram i nie śpiewam, nie ma we mnie złamanego wiersza. Od jakiegoś czasu cały mój twórczy mózg zajęty jest książką, którą chcę wydać jesienią. Związane jest to z jubileuszem 20-lecia zorganizowanego wolnomularstwa kobiecego w naszym kraju. Miała racja moja przyjaciółka Małgosia, gdy powiedziała mi niedawno: – Rzucisz wazony i zajmiesz się czymś innym. Ja cię znam. I „wykrakała”. Aby ułożyć w głowie książkę, potrzeba pewnie wolnego każdego neuronu, stąd mój sen: z mego ucha wychodzi jaszczurka, na początku jest mała, ale rośnie na moich oczach. Wyjście jaszczurki oznacza pewnikiem zwolnienie tej części mózgu, która zajmuje się ułożeniem mego dzieła. Choć nie będzie to książka napisana przez jedną autorkę. Ja będę tylko troszkę autorką, za to 100-procentową redaktorką i wydawcą. Na całość składać się będą artykuły w „Wolnomularzu Polskim”, przeważnie lożowe deski, moich sióstr z obu lóż: Gai i Prometei, które dadzą odpowiedź na pytanie: kim były polskie masonki, kim są i kim chcą być w przyszłości. Obrazy i słowa kłębią się w moim mózgu, ale jakiś obraz już się wyłania. Wspaniałe uczucie!
Aszera 