Aszera i aszery

Kupiłam sobie w tanich książkach Świat Biblii, zbiorową pracę francuskich naukowców, wydaną przez Ossolineum w 2001 r. Mnóstwo artykułów napisanych przez różnych autorów, różnym językiem i różnej wartości. W sumie ciekawe, z milionami biblijnych szczegółów. Wiem coś niecoś o Aszerze i artykuł na temat reformy Ezechiasza Francolino J. Goncalves, specjalisty  z zakresu Starego Testamentu Ecole Biblique et Archeologique z Jerozolimy nie przekonuje mnie. W aneksach do tego artykułu pan Francolino zadaje pytanie”Aszera: drzewo, święty pal czy bogini?” i odpowiada, że „wskazówki zawarte w Biblii nie upoważniają do identyfikowania Aszery z jej imienniczką, towarzyszką boga Eli, jak podają teksty ugaryckie, <stwórczynią [rodzicielką] bogów>”.  Autor tych słów nie znał zapewne wykopalisk, m.in. na Synaju, w ktorych znaleziono przedmioty z inskrypcjami wyraźne wskazujące na połączenie „Jahwe i jego Aszery”, o czym już pisałam wiosną w tym blogu.  I jeszcze jedno zdanie z tego tekstu: „Aszerim stanowiły znacznie większe niebezpieczeństwo dla czystości jahwizmu aniżeli stele, pionieważ stawały się symbolami bóstwa”. Stele też były symbolami bóstwa, mianowicie Baala i obalano je razem: i stele, i aszery. Jezabel, Fenicjanka, królowa Izraela, żona króla Achaba była nie tylko wyznawczynią Baala, ale też główną kapłanką Aszery. Na Górze Karmel, gdzie prorok Eliasz rozprawiał się z kapłanami Baala, były także kapłanki Aszery, o czym Biblia pisze bardzo wyraźnie, o wszystkich zaś jako o „domownikach” królowej Jezabel.  Za słupami – „aszerami” stała bogini Aszera; to z kultem tej bogini tak zaciele walczyli kapłani, zwolennicy czystego kultu Jahwe – nie z drzewami, ani słupkami.

Babie lato

 

Odleciałeś ode mnie

razem z babim latem,

cóż zrobię zatem?

Zadzieram kiecę

i też polecę…

Ty w twórczości chmurę,

ja – na Łysą Górę.

Tylko miotłę odkurzę:

Niech żyją!

Niech żyją!

Niech żyją

dalekie

podróże.

Pajęczyna i wiedźma

Pajęczyna, pajęczyna,

cóż mi ona przypomina?

Gdy oplotła na mą zgubę,

moje rączki, serce lube,

moje usta, moje nóżki,

weź mnie miły do poduszki,

weź mnie miły w swe ramiona,

jestem wiedźmą?

– się przekonasz…

Życie życia

Nie dajmy się zamknąć

w przedpokoju życia

gdy tyle jest do widzenia,

tyle do przeżycia.

  

Tyle jest do kochania,

tyle do cierpienia,

cieszmy się życiem życia,

nim powie „do widzenia”.