Dziesięć przykazań Klanu Ptaków z Alabamy

Rodowód Dziesięciu Przykazań znika w mrokach dziejów. Biblijny Kronikarz, redagujący księgi w czasach po niewoli babilońskiej przypisał je mitycznemu przywódcy i prawodawcy Izraelitów – Mojżeszowi. Kamienne tablice, na których przesłanie Jahve zostało spisane zaginęły i już nikt nigdy nie zobaczył oryginału, tym bardziej nie przeczytał i nie rozpoznał pisma. Pytanie, które postawiłam sobie, czyli w jakim języku napisano Dekalog, jest zatem nieweryfikowalne.

W swoich poszukiwaniach moralnych natrafiłam ostatnio na dziesięć przykazań Klanu Ptaków ze środkowo-wschodniej Alabamy. Mój Duch mówi im TAK. A Wasz?.

1. Pozostań blisko Wielkiego Ducha.
2. Okazuj wielki szacunek innym istotom.
3. W razie potrzeby udzielaj pomocy i życzliwości.
4. Zawsze bądź prawdomówny i uczciwy.
5. Rób to, co wiesz, że jest słuszne.
6. Dbaj o dobre samopoczucie ducha i ciała.
7. Traktuj ziemię i wszystkich jej mieszkańców z szacunkiem.
8. Weź pełną odpowiedzialność za swoje czyny.
9. Poświęć część swoich wysiłków na rzecz większego dobra.
10. Pracujcie razem dla dobra wszystkich ludzi.

Na ilustracji: pomnik Dziesięciu Przykazań przed Kapitolem Stanu Teksas, USA z Wikipedii. Po angielsku 🙂

Mity wiecznie żywe

To nie był prima aprilis. Od ostatniego wpisu 1 kwietnia, rzeczywiście zaczęłam się intensywnie uczyć. W dwóch trzecich przeczytałam książkę Mario Liveraniego NIE TYLKO BIBLIA. HISTORIA STAROŻYTNEGO IZRAELA. I non stop teraz myślę. Ten emerytowany profesor Starożytności i Bliskiego Wschodu na Uniwersytecie Rzymskim swą pracę podzielił na dwie części: historię prawdziwą i historię mityczną. I konsekwentnie prowadzi nas tymi zagmatwanymi ścieżkami, tworząc obraz Starożytnego Izraela na podstawie wszystkich dostępnych mu źródeł, w tym biblijnych. Mitów jest mnóstwo, na czele z Rajem, Potopem, Exodusem, podbojem Ziemi Obiecanej. Ja – okazało się – znam wszystkie mity, nie znam rzeczywistego Bliskiego Wschodu epoki Brązu i Żelaza. Człowiek przy takim dziele robi się malutki, malusieńki, wiedza ogromnieje i nagle bijemy głową w mur i zdajemy sobie sprawę, że można się uczyć w nieskończoność. Myślę sobie, że te dwie rzeczywistości – prawdziwa, historyczna i ta mityczna są w nas wszystkich. Tak samo realne właściwie. Nikt Mojżesza, schodzącego z góry Synaj z dwiema kamiennymi tablicami, nie usunie ze zbiorowej świadomości. Mogę Mit podszczypywać pytając, w jakim języku napisano Dziesięć Przykazań, bo hebrajski wszak nie istniał, a tablice w hieroglifach czy klinach nie mieszczą się w potocznych wyobrażeniach. To chyba mija się z sensem. Ale jest zasadne pytanie, które już sobie postawiłam 10 lat temu, czy Dziesięć Przykazań to ostatnie słowo Boga dla Ludzkości? Samo mi się ciśnie na usta – bynajmniej nie ostatnie, niezależnie czy wierzymy w tego Boga, czy nie. Jak żyć etycznie?, to podstawowe pytanie aktualne po wsze czasy. I nad tym zawsze się warto zastanawiać, patrząc czy to na mitologię, czy historię prawdziwą, czy na własne, maleńkie życie.

Pójdź dziecię, ja cię uczyć każę

Trochę mnie zatkało. Emocje latały po sinusoidzie. „Odkrycia” historyczne podniecały jak jakiś afrodyzjak. Tak ostatnio się czułam, gdy doczytałam, że Jetro teść Mojżesza, kapłan Midianitów, był wedle innego niż Księga Wyjścia fragmentu Biblii kapłatem kenitów. Kenici mieli pochodzić od Kaina, byli plemieniem kowali i czcili pustynnego boga Jahve. To od nich Mojżesz przejął Jahve i „zaszczepił” ludowi Izraela. Gdy poszperałam głębiej dowiedziałam się, że ta teoria pochodzi z lat 60. XIX wieku, powstała głównie w niemieckich kręgach akademickich, często protestanckich. – Olu – skarżyłam się córce – to już wymyślono w XIX wieku. – Ciesz się, że nie obalono już wtedy – ze śmiechem prawiła. Nie pisałam więc, a myślałam. Sprawiłam sobie (ciągle Ola niezbędna) czytnik najnowszej generacji. Zamawiałam też książki normalne, papierowe. No i zasiadam do nauki. Dzisiaj przyszły mi trzy książki, które są na fotografii. Już wiem, że „Historyczna wiarygodność Starego Testamentu” została napisana przez kreacjonistę, wierzącego, że Pięcioksiąg mojżeszowy napisał sam Mojżesz, i że ludzie współistnieli z dinozaurami, które to ślady zalał Potop (ten biblijny). Tę lekturę odkładam. 🙂 Dwie kolejne to jest właśnie to. Super lektura. Wesołych Świąt! 🙂