Wierzba, drzewo biblijne

Zainteresowałam się tą moją „Czarcią wierzbą” nie na żarty. Szukałam dzisiaj rano  u Kopalińskiego w Słowniku symboli znaczenia wieży (śniła mi się), patrzę, a przed wieżą jest i wierzba. Czytam i oczy przecieram: wierzba, dla mnie synonim polskości (mazurki chopinowskie) i diabła Boruty, jest drzewem starożytnych Żydów i występuje w Biblii! Żydzi używali witek wierzbowych w pierwszy dzień Święta Szałasów, zwany inaczej Dniem Wierzby, witki wierzby były oznaką radości i wesołości. Prorok Izajasz przyrównał potomków Jakuba właśnie do tego drzewa: „I będą róść między ziołami jak wierzby przy wodach cieknących”. O wierzbach też jest mowa w Psalmach, przypominały niewolę babilońską: „Nad rzekami Babilonu siedzieliśmy i płakali na wspomnienie Syjonu. Na wierzbach w tamtej krainie zawiesiliśmy lutnie nasze”. No i jeszcze na koniec liscie wierzbowe oznaczały u starożytnych Izraelitów wargi wyznawców chwalących Pana.

Reklama