Szukałam dzisiaj zdjęć kotów, do książeczki z moimi wierszykami o kotach, dla Emilki. Szukam, szukam i nagle zobaczyłąm swoje zdjęcie z Egiptu, gdy płynęłam Nilem. Nil, mgła, wspomniałam ten ranek i wierszyk sam się napisał.
Dwa stateczki, mgła dokoła,
niknie wszystko, nikt nie woła,
tylko Bóg hen, gdzieś, daleko…
hen za Nilem, hen za rzeką,
którą tylu bogow płynie…
Miną oni. I ty miniesz.
Zaczęłam się dzisiaj zastanawiać kiedy nagle naszło mnie zainteresowanie wielkimi boginiami? Nie, wcale nie od razu, ale to był proces. Zaczął się od mojego wyjazdu w październiku ub. roku do Egiptu. Na zdjęciu podnoszę kielich z coca colą w restauracji, która mieści się w statku płynącym po Nilu. Wraz z Nilem płynęłam w coraz dalszą przeszłość. Odwiedzając kolejne świątynie zanurzałam się w coraz odleglejszej kulturze. Byłam też w kultowej świątyni Izydy w File na Nilu, którą przeniesiono na nowe miejsce, bowiem stare zalały wody Morza Nassera. Kult Izydy, żony Ozyrysa i matki Horusa trwał tam przez ok. 3 tysiace lat. Dostrzegałam na każdym kroku ślady Koptów, pierwszych egipskich chrześcijan. I byłam zła na nich, niszczyli systematycznie postacie i oblicza starych egipskich faraonow, bogów i bogiń. Moja metamorfoza zaczęła się właśnie tam, w Egipcie… (more…)
Aszera 