Dlaczego nie „Boska”, lecz Czarna Energia

Przebudzenie Anthonego de Mello czytałam 8 lat temu, w ramach Grupy Odrodzenia Duchowego, na którą uczęszczałam przez pół roku. Wcześniej de Mello nie znałam i nie przyszłoby mi do głowy czytać książki jezuity, nawet nieortodoksyjnego. Jezuici kojarzyli mi się jedynie ze swoją kasatą w XVIII wieku i „wiedziałam” :-), że byli winni całej ciemnoty polskiego saskiego szkolnictwa. A potem przyszły takie zawirowania w moim życiu, że zaczęłam łaknąć lektur odwrotnych od wszystkich moich wcześniejszych. Czy doznałam Przebudzenia? Może plus minus na 5 proc., to dobra cyfra – tyle mniej więcej jest we Wszechświecie „normalnej” materii, z której zbudowani jesteśmy my sami, nasza Ziemia, i Słońce, i cała Droga Mleczna, a także miliony innych galaktyk. Reszta Kosmosu to jedna wielka niewiadoma: jedna trzecia to ciemna materia (której nikt nie widział), a dwie trzecie to ciemna energia, której też nikt nie widział. Ale o tym jeszcze kiedyś napiszę, bo chodzi mi od wielu dni taka myśl po głowie, że tak jak Boska Cząstka nie została Cząstką Diabelską (a miała, tylko – jak stwierdzono – gorzej by się „sprzedawała” marketingowo), tak ta „czarna energia” została „źle” nazwana. Gdyby została Boską Energią (a co za różnica, skoro i tak nikt jej jeszcze nie namierzył, tylko wykoncypował), byłoby fajniej.

Tagi: Anthony de Mello