Zwierzęca dusza

Przy świątecznym stole w sanatorium Nida w Busku-Zdroju siedzieliśmy w ósemkę. Na przeciwko mnie miejsce zajmował młody człowiek (adwokat, dowiedziałam się od mamy, która z kolei siedziała po mej prawej ręce). I jak to w sanatorium, komentowalismy jedzenie: było dobre. Przy okazji mówiono o różnych innych wiktuałach, w tym o koninie. Żona owego młodego człowieka z Krakowa powiedziała, że nigdy koniny by nie zjadła. Jej mąż na to, że on wręcz przeciwnie. Ja pod nosem mruknęłam: „Biedne koniki”. On: „A świnie nie są biedne???” Ja: „Tak, to nasze zakłamanie. Mam nadzieję, że kiedyś ludzkość coś wymyśli, by nie mordować i nie jeść naszych <braci mniejszych>, by użyć określenia św. Franciszka”. Młody człowiek nie zgadzał się z niczym i kategorycznie oświadczył, że tak jest świat urządząony, że silny pożera słabego. Ja: „Kończy się z wolna świat biblijnych przykazań, by czynić ziemię sobie poddaną, że czas, na jakieś współistnienie z przyrodą całą, bo inaczej wszystko zginie: i my, i ona”. Do konsensusu nie doszło.

Dzisiaj z wielkim zainteresowaniem przeczytałam artykuł z Wyborczej o przyszłości (że będzie lepsza niż sądzimy): „7 lipca 2012 r. międzynarodowa grupa wybitnych neurobiologów kognitywnych, neurofarmakologów, neurofizjologów, neuroanatomów i neurobiologów komputerowych zebrała się na Uniwersytecie Cambridge, by podpisać <Deklarację świadomości>. Uczeni orzekli w niej m.in.: <Zbieżne dowody wskazują na to, że zwierzęta nieczłowiekowate mają neuroanatomiczne, neurochemiczne i nerofizjologiczne składniki świadomości wraz z okazywaniem zachowań intencjonalnych. W konsekwencji waga tych dowodów wskazuje, że ludzie nie są jedynymi posiadaczami neurlogicznego podłoża, które generuje świadomość>.  Takie podłoże – stwierdzili naukowcy – mają także wszystkie ssaki, ptaki i wiele innych stworzeń, z ośmiornicami i pszczołami włącznie. […] Christof Koch, amerykański neurobioloog, jeden z sygnatariuszy deklaracji, stwierdził na łamach Huffington Post, że <wszystkie dowody na istnienie strukturalnej i behawioralnej ciągłości między zwierzętami i człowiekiem przeczą tak mocno zakorzenionej w światopoglądzie judeochrześcijańskim wierze w wyjątkowość człowieka> Jeśli wiec chcemy zachować własne człowieczeństwo, powinnismy nauczyć się dostrzegać je także w zwierzętach”.

Tak myślę przy okazji o masonerii. Jest szalenie antropocentryczna. Budujemy świątynię duchową dla Ludzkości, ale „braci mniejszych” wokół niej nie widać. Choć nie, raz jeden uczestniczyłam w wyjazdowej loży Świętego Jana, razem z psem. Był ze swoim państwem-masoństwem :-).

Reklama

Tagi: Bibiia, Busko-Zdrój