Kim był Erazm Ciołek zwany Witelonem?

Światła Loży Witelon na Wsch:, Warszawy zapalone. Od dziś można pisać na adres: witelon@wielkiwschod.pl , aby mieć szansę na inicjację w pierwszej korespondencyjnej loży masońskiej w Polsce. Kim był Witelon? którego imię nosi najnowsza loża Wielkiego Wschodu Polski? Podaję informację za stroną internetową Hej kto Polak!

„Dziś prawie całkowicie zapomniany. Pamiętamy o Koperniku, Marii Curie-Skłodowskiej, Janie Heweliuszu, lecz Witelo (ok. 1230 – ok.1280, 1314?) był z nich wszystkich pierwszy. Wymieniany jest wśród największych umysłów epoki powstania uniwersytetów i wielkiego rozwoju nauki. Erazm Witelo ( Ciołek) urodził się ok. 1230 roku na Śląsku. Źródła są rozbieżne co do jego miejsca urodzenia, jedne wskazują na Wrocław, inne na Legnicę. Wiadomo, że był synem Polski z rycerskiego rodu i niemieckiego osadnika z Turyngii. Sam mówił o sobie „syn Turyngów i Polaków – uringorum et Polonorum filius?, „z ziemi naszej, to znaczy polskiej – in nostra terra, scilicet Polonia„. Był prawdziwym człowiekiem – orkiestrą; uważa się go za prekursora optyki i psychologii, zajmował się też medycyną, filozofią i matematyką. Wynalazł m.in. przyrząd do kreślenia krzywych. Swoją edukację rozpoczął w szkole klasztornej w Legnicy, gdzie też przybrał w końcu habit. Naukę kontynuował na uniwersytetach w Paryżu i Padwie. Na tej ostatniej uczelni został także wykładowcą. Poznał tam  i zaprzyjaźnił się m.in. z Wilhelmem  z  Moerbeke,  a także największymi sławami epoki, św. Tomaszem z Akwinu i Rogerem Baconem. Pozostał mocno związany z piastowskimi księstwami śląskimi, często prowadząc działania dyplomatyczne i posłując w imieniu księcia Henryka IV Probusa. W roku 1273 ukończył swoje największe dzieło: Perspectivorum libri decem, dosł. Dziesięć ksiąg o perspektywie, na polski przetłumaczoną po prostu jako „Optyka”. Stało się ono podstawą wiedzy o świetle na dobre 400 lat, odwoływali się jeszcze do niego Kopernik, Kepler i Galileusz. Jako pierwszy w wyniku swoich badań nad ludzkim wzrokiem (m.in. badania nad anatomią oka) doprowadził do rozróżnienia między mechaniką działania oka a podświadomymi funkcjami umysłu. Jego zdaniem, złudzenia optyczne były wynikiem sposobu myślenia i wyobrażeń, ponieważ oko otrzymywało wyłącznie dane fizyczne: światło, barwę i wielkość kątową. Stąd też uważa się go za prekursora psychologii.

Jednak jeszcze bardziej rewolucyjny pogląd wygłosił przy okazji swoich rozważań nad demonami (Witelo napisał także podręcznik demonologii). Uczony zauważył, że dla chrześcijan, z natury raczej jasnookich i jasnoskórych, diabeł jest wyobrażany z reguły jako istota czarna, jasne są zaś anioły. Odwrotnie Maurowie (czyli wyznający islam Arabowie i inni mieszkańcy Afryki północnej), którzy raczej ciemnoocy i ciemnoskórzy, anioły wyobrażają sobie jako postacie czarne, zaś demony jako jasne. Stanowiło to wyraźne wskazanie na kulturowe podłoże wyobrażeń. Koniec życia Witelona owiany jest tajemnicą. Nie ma po nim żadnych śladów pisanych już po 1280 roku, niemniej istnieją zapiski, że w 1314 roku odprawiono we Wrocławiu mszę żałobną za jego duszę (był kanonikiem w tamtejszej katedrze).

Reklama