Loża Świętojańska

  

Siostry w wieńcach, ogień płonie,

panna, wdowa, mąż przy  żonie,

siostra z bratem, zapatrzeni

w ogień, co się skrzy i mieni.

W ogniu giną  stare smutki,

stare grzeszki, złe pobudki,

w ogniu wszystko się odradza…

Co nas siostro tu sprowadza?

Chcemy w Świętojańskiej Loży

całe  zło na karcie złożyć

i odrodzić się, jak słonko…

Hej masonie! Hej masonko!

Znowu rok szczęsny przed nami.

Pod czarnymi sukienkami

biją mocno serca nasze,

tego ognia – nie ugaszę,

tego światła – nie przykryję.

Bije twoje serce? Bije!

Płoną twoje oczy? Płoną!

Nić Ariadny nieskończoną wciąż snujemy,

poprzez  wieki i w przestrzeni,

aby Ziemię nam przemienić,

by Świątynia dla Ludzkości

trwała w Zgodzie i Miłości.

Tagi: masoneria, Święty Jan