Coś z Niczego

 

Jeszcze jeden dzionek,

jeszcze jeden dzwonek,

jeszcze jedno słowo

nazwane rozmową,

no i potem: hyc,

i już więcej Nic,

czyli zwykły Bóg,

lecz bez rąk i nóg.

 

Dzisiaj przeczytałam, że kosmiczna Pustka, jest kosmiczną Pełnią, jest w niej nieustannie fluktuująca energia, która jest podstawą wszystkiego, z której wszystko potem powstaje, jakby „realizuje się” w świecie widzialnyum, czyli Coś z Niczego. Wspaniałe. No i dokończyłąm wierszyk, w nowym, kosmicznym duchu.

Tagi: kosmos