Wreszcie mogę brykać

Odlatujesz ode mnie,

rozmywasz się we mgle,

w przestworzach hen, znikasz,

wreszcie mogę brykać!

 

Wreszcie mogę śpiewać,

wspinać się na drzewa,

w ziemi kopać dziury,

pa – świecie ponury.

 

Żegnaj smutna Muzo,

żegnaj tęskne pienie,

dzisiaj powariuję,

dzisiaj zazielenię.

 

Urosną mi listki,

i urosną pączki,

stanę się Różyczką

znad strumiennej łączki.

 

I wąchać mnie będą,

wszystkie małe muszki,

lepiej być kwiatuszkiem,

od smutnej dziewuszki…

 

…Co tęskni i płacze,

i wzdycha po cichu,

a kiedyś zobaczę,

jak nadciąga Zdzichu. 

Tagi: róża